Qual roxa Sangueſuga ſe veria
Nos beiços da alimaria (que imprudente,
Bebendo a recolheo na fonte fria)
Fartar co ſangue alheyo a ſede ardente:
Chupando mais & mais ſe engroſſa & cria
Ali ſe enche & ſe alarga grandemente,
Tal a grande coluna, enchendo aumenta
A ſi, & a nuuem negra que ſuſtenta.

Mas deſpois que de todo ſe fartou
O pê que tem no mar a ſi recolhe,
E pello ceo chouendo em fim voou
Porque coa agoa a jacente agoa molhe:
Aas ondas torna as ondas que tomou:
Mas o ſabor do ſal lhe tira, & tolhe,
Vejão agora os ſabios na eſcriptura
Que ſegredos ſam estes de Natura.

Se os antigos Philoſophos, que andarão
Tantas terras, por ver ſegredos dellas,
As marauilhas que eu paſſei, paſſarão
A tão diuerſos ventos dando as vellas:
Que grandes eſcripturas que deixarão
Que influição de ſinos & de eſtrellas,
Que eſtranhezas, que grandes qualidades,
E tudo ſem mentir, puras verdades.