Leua algũs Malabares, que tomou
Per força, dos que o Samorim mandâra,
Quando os preſos feitores lhe tornou:
Leua pimenta ardente que compràra:
A ſeca flor de Banda não ficou,
A Noz, & o negro crauo, que faz clara
A noua ilha Maluco, coa canella,
Com que Ceilão he rica illustre & bella.

Isto tudo lhe ouuera a deligencia
De Monçaide fiel, que tambem leua,
Que inſpirado de Angelica influencia,
Quer no liuro de Chriſto que ſe eſcreua,
O ditoſo .Affricano, que a clemencia
Diuina aſsi tirou deſcura treua,
E tam longe da patria achou maneira,
Pera ſubir aa patria verdadeira.

Apartadas aſsi da ardente costa,
As venturoſas naos, leuando a proa
Pera onde a natureza tinha poſta
A Meta Austrina da eſparança boa,
Leuando alegres nouas & repoſta,
Da parte Oriental pera Lisboa,
Outra vez cometendo os duros medos
Do mar incerto, temidos & ledos.