vinhar como se achava do outro lado , e quando a inxergavāo bem longe aquem de qualquer trincheira , eis que d՚alli á hum instante a companhia a achava no seu seio.
Em taes occasiōes , quando os seus olhos scintillavāo , que a cor das faces fexava , e que o gráo d՚animaçāo de toda sua pessoa se exaltava , as gentes asseveravāo que o opalo da cabeça , enfeite que jamais largára , deitava com maior força a especie de faisca , ou de jacto de fogo avermelhado da mesma forma , quando nos serōes da noute , Hermiona se enthusiasmava na conversaçāo alem do costume , a pedra preciosa parecia realçar o esplendor , e lançar aquelle raio luminoso do proprio seio , e nāo o reflectir d՚algum corpo luminoso. Tambem as criadas contavāo que quando a Ama tinha algum attaque passageiro d՚ira, unico vicio que nella se notára , ellas observavāo huma chama de hum vermelho fechado surgir da joya misteriosa , como se esta participasse das emoçōes da Dona. As mulheres que assistiāo ao tourador , assevarāo que nunca largava a tal joya , senāo no curto tempo consagrado ao pentear , e durante este pequeno momento ella se mostrava mais seria , manifestando grande receio que nāo chegasse qualquer liquido á pedra; ate se notou que na occasiāo de tomar agoa benta á porta da igreja . ella jamais tocava na testa para se signar , com medo , assim o supponhāo , de molhar hum enfeite de que fazia tal apreço.
Rumores tāo singulares nāo empatarāo que o