de Paulo Gonçaluez d'Andrada.
24
PIntada voz, hahitador do vento,
Muſica flor, eſpiritu canoro,
Que exprimes, brando, no volatil coro
Das aues todas o milhor acento,
Ditoſo tu, que do rigor izento,
Que dentro n’alma finto, e n’alma choro,
Colhes da boca de rubi, que adoro.
Cò o bico de criſtal o doce alento.
Se obedecendo a teu ſonoro encanto,
O premio de ofreceo, que me deuia,
Canta meu mal, ou preſtame teu canto:
O canto alcance, o que chorar pedia,
E pois a pena nunqua pode tanto,
Co as armas vencerei da melodia.
Ao