Pastores da nossa aldeia (ortografia original)

Paſtores da noſſa Aldeia
Os tres Reys acompanhay,
Ora pois correy, ora pois anday,
Que vem aver o Menino,
Que he retrato de ſeu Pay.

Vinde vereis tanta Gloria,
Vinde depreça acabay,
Ora pois correy, ora pois anday,
Porque huma Eſtrella famoza
Guiando os Monarchas vay.

Ao bello Infante nacido
A feſta alegre guiay;
Ora pois correy, ora pois anday.
Pois o adoram por ſeu Rey
Por voſſo Rey o adoray.

Das dadivas, que lhe offertam
Tanta grandeza admiray,
Ora pois correy, ora ois anday,
E pois thezouros lhe oſſerecem,
Os coraçoẽs lhe offertay.

Olhay que chora o Menino,
[V]inde ſeu pranto alegray;
Ora pois correy, ora pois anday,
O ſeu choro he voſſo canto,
Se elle chora, vos cantay.

Eſtribillo.[1]

Nam choreis, nam meu Menino,
Nam choreis, là, lá, lá, lá.
Que de vos ver chorar choro,
E morrerey de chorar.

Coplas.[2]

Meu Menino,
Ta meu bem, nam choreis mais,
Que he bem, que por noſſo bem
Nam padeçais tanto mal.

Deixayo chorar,
Pois ſe nos dá quanto chora,
Nam chora quanto nos dà.

Meu Menino,
Tà meu bem, nam choreis mais.
Que tendes ricos Thezouros,
Que os Reys vos vem offertar.

Deixayo chorar,
Pois ſe ouro fino lhe dam,
Ricas perolas quer dar.

Meu Menino,
Tà meu bem, nam choreis mais;
Porque os Reys feitos vaſſallos
Por ſeu Rey vos viem jurar.

Deixayo chorar,
Por quanto outro Rey tirano
A vida lhe quer tirar.

Meu Minino [sic],
Tà meu bem nam choreis mais,
Se chora quem nam tem culpa,
Quem tem culpta, que farà?

Deixayo chorar,
Que quem paga, o que nam deve;
Muy bem deve aſim pagar.

Meu Menino,
Tà meu bem nam choreis mais,
Que he bem nam moſtreis pezares,
Quando amor vindes moſtrar.

Deixayo chorar,
Pois quem de veras padece
Só de veras ſabe amar.

Notas editar

  1. Em português: Estribilho ou refrão
  2. Estrofes que se alternam com o Estribilho