Per quant'eu vejo,
perço-m'e desejo,
hei coita e pesar;
se and'ou sejo,
o cor m'está'n tejo,
que me faz cuidar;
ca, pois franqueza,
proeza,
venceu escasseza,
non sei que pensar.
Vej'avoleza,
maleza,
per sa soteleza
o mundo tornar.

Ja de verdade
nen de lealdade
non ouço falar,
ca falsidade,
mentira e maldade
non lhis dá logar:
estas son nadas
e criadas
e aventuradas
e queren reinar.
As nossas fadas
iradas
foron achegadas
por este fadar.

Louvamĩares
e prazenteares
han prez e poder;
e nos logares,
u nobres falares
soían dizer,
vej'alongados,
deitados
do mund', eixerdados,
e van-se perder;
vej'achegados,
loados,
de muitos amados
os de mal dizer.

A crerizía,
per que se soía
todo ben reger,
paz, cortesía,
solaz, que havía
fremoso poder,
quand'alegría
vivía
no mund'e fazía
muit'a'lguén prazer,
foi-se sa vía,
e dizía:
«Cada día
hei de falecer!».

Dar, que valía
compría,
seu tempo fogía
por s'ir asconder.