Esta é como Santa Maria serviu en logar da monja que sse foi do mõesteiro.

De vergonna nos guardar
punna todavia
e de falir e d'errar
a Virgen Maria.

E guarda-nos de falir
e ar quer-nos encobrir
quando en erro caemos;
des i faz-nos repentir
e a emenda vir
dos pecados que fazemos.
Dest' un miragre mostrar
en ' abadia
quis a Reynna sen par,
santa, que nos guia.
De vergonna nos guardar...

Ha dona ouv' ali
que, per quant' eu aprendi,
era menynna fremosa,
demais sabia assi
ter sa orden, que ni-
ha atan aguçosa
era d' i aproveytar
quanto mais podia;
e poren lle foran dar
a tesoureria.
De vergonna nos guardar...

Mai-lo demo, que prazer
non ouv' en, fez-lle querer
tal ben a un cavaleiro,
que lle non dava lezer,
tra en que a foi fazer
que sayu do mõesteiro;
mais ant' ela foi leixar
chaves, que tragia
na cinta, ant' o altar
da en que criya.
De vergonna nos guardar...

«Ay, Madre de Deus», enton
diss' ela en ssa razon,
«leixo-vos est' en comenda,
e a vos de coraçon
m' acomend'.» E foi-ss', e non
por ben fazer sa fazenda,
con aquel que muit' amar
mais ca si sabia,
e foi gran tenpo durar
con el en folia.
De vergonna nos guardar...

E o cavaleyro fez,
poi-la levou dessa vez,
en ela fillos e fillas;
mais la Virgen de bon prez,
que nunca amou sandez,
emostrou y maravillas,
que a vida estrannar
lle fez que fazia,
por en sa claustra tornar,
u ante vivia.
De vergonna nos guardar...

Mais enquant' ela andou
con mal sen, quanto leixou
aa Virgen comendado
ela mui ben o guardou,
ca en seu logar entrou
e deu a todo recado
de quant' ouv' a recadar,
que ren non falia,
segundo no semellar
de quena viia.
De vergonna nos guardar...

Mais pois que ss' arrepentiu
a monja e se partiu
do cavaleiro mui cedo,
nunca comeu nen dormyu,
tro o mõesteyro viu.
E entrou en el a medo
e fillou-ss' a preguntar
os que connocia
do estado do logar,
que saber queria.
De vergonna nos guardar...

Disseron-ll' enton sen al:
«Abadess' avemos tal
e priol' e tesoureira,
cada ha delas val
muito, e de ben, sen mal,
nos fazen de gran maneira.
Quand' est' oyu, a sinar
logo se prendia,
porque ss' assi nomear
con elas oya.
De vergonna nos guardar...

E ela, con gran pavor
tremendo e sen coor,
foisse pera a eigreja;
mais la Madre do Sennor
lle mostrou tan grand' amor,
—e poren beita seja-
que as chaves foi achar
u postas avia,
e seus panos foi fillar
que ante vestia.
De vergonna nos guardar...

E tan toste, sen desden
e sen vergonna de ren
aver, juntou o convento
e contou-lles o gran ben
que lle fezo a que ten
o mund' en seu mandamento;
e por lles todo provar
quanto lles dizia,
fez seu amigo chamar,
que llo contar ya.
De vergonna nos guardar...

O convent' o por mui gran
maravilla tev', a pran,
pois que a cousa provada
viron, dizendo que tan
fremosa, par San Johan,
nunca lles fora contada;
e fillaron-ss' a cantar
con grand' alegria:
«Salve-te, Strela do Mar,
Deus, lume do dia.»
De vergonna nos guardar...