Disse un infante ante sa companha

Disse un infante ante sa companha
que me daría besta na fronteira,
e non será ja murzela nen veira,
nen branca, nen vermelha, nen castanha;
pois amarela nen parda non for,
a pran será a Besta Ladrador,
que lh'adurán do reino de Bretanha.

E tal besta como m'el ha mandada,
non foi homen que lhe visse as semelhas;
nen ten rostro, nen olhos, nen orelhas,
nen é gorda, nen magra, nen delgada,
nen é ferrada, nen é por ferrar,
nen foi homen que a visse enfrear;
nen come herva, nen palha, nen cevada.

Atal besta mi ha mandada este infante;
ben vo-lo juro, amigos, sen falha,
non sei eno mundo haver que a valha:
non vai a çaga, nen vai adeante,
e ben vos juro par Nostro Senhor
..........pois nós morrermos, non for
non............... e foron........................-ante.

Tal rapaz que lh'ha mester desta besta,
eu cuido ben que lho tenho achado:
que a seu dono non peça bocado,
que prol nen coita non vos tenha desta,
e non ande triste nen ande ledo,
nen vaa deante, nen a derredo,
e nunca comia, nen beva, nen vesta.