Faz-m'agora por si morrer
e traz-me mui coitado
mia senhor do bon parecer
e do cos ben talhado;
a por que hei morte a prender
come cervo lançado,
que se vai do mund'a perder
da companha das cervas.
     E mal día non ensandecí
     e pacesse das hervas
     e non viss'u primeiro vi,
     a mui fremosinha d'Elvas.

Que . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
     E mal día non ensandeci
     e pasesse das hervas
     e non viss', u primeiro vi,
     a mui fremosinha d'Elvas.

Oimais a morrer me convén,
ca tan coitado sejo
pola mia senhor do bon sén,
que am'e que desejo,
e que me parec'er tan ben
cada que a eu vejo,
que semelha rosa que ven,
quando sal d'antr'as relvas.
     E mal día non ensandecí
     e pacesse das hervas
     e non viss', u primeiro vi,
     a mui fremosinha d'Elvas.