O meu amig', amiga, vej'andar
trist'e cuidando e non poss'entender
por que trist'anda, si veja prazer,
pero direi-vos quanto é meu cuidar:
anda cuidand'en se d'aquí partir
e non s'atreve sen mí a guarir.
Anda tan triste que nunca máis vi
andar nulh'homen e en saber punhei
o por que era, pero non o sei,
pero direi-vos quant'end'aprendí:
anda cuidand'en se d'aquí partir
e non s'atreve sen mí a guarir.
Atán trist'anda que nunca vi quen
tan trist'andasse no seu coraçón,
e non sei por que nen por qual razón,
pero direi-vos quant'aprendí én:
anda cuidand'en se d'aquí partir
e non s'atreve sen mí a guarir.
