Oimais quer'eu punhar de me partir

Oimais quer'eu punhar de me partir
daqueste mund', e farei gran razón,
poi-lo leixou a mia senhor, e non
pud'i viver e fui alhur guarir.
E por esto quer'eu por seu amor
leixá-lo mundo falso, traedor,
desemparado, que me foi falir.

E non houvera pois quen o servir
com'eu serví, nen tan longa sazón;
e ficará desemparad'entón,
pois m'end'eu for, que mia senhor fez ir.
E pois que ja non ha prez nen valor
eno mundo, d'u se foi mia senhor,
¡Deus me cofonda, se eu i guarir!

E pois que eu i mia senhor non vir,
e vir as outras que no mundo son,
non me poida dar o coraçón
de ficar i. E por vos non mentir,
quero-m'end'ir; e, pois que m'end'eu for
daqueste mundo, que ést'a peor
cousa que sei, querrei-me d'el riir!