Ora non poss'eu ja creer
que homen per coita d'amor
morreu nunca, pois na maior
viv'eu que pod'Amor fazer
haver a nulh'homen per ren;
e pois eu vivo, non sei quen
podesse nunca del morrer.

E gran medo soía haver
de morrer eu por mia senhor;
mais, Deu-lo sab', este pavor
todo m'ela fezo perder;
ca por ela conhosqu'eu ben
que, se Amor matass'alguén,
non leixaría min viver.

Pero faz-m'el tanto de mal
quanto lh'eu nunca poderei
contar, enquanto viverei,
pero me nunca punh'en al
senón a mia coita dizer.
E quen-quer poderá entender
que gran coita per ést'atal.

E mia senhor non sabe qual
x'é esta coita que eu levei
por ela, des que a amei,
ca non ést'antre nós igual
est'amor, nen lhi faz saber
com'el é grave de sofrer.
E por aquesto me non val!