Ouc'eu dizer ũu verv'aguisado

Ouc'eu dizer ũu verv'aguisado:
"que ben e mal sempre na face ven";
e verdad'é, per com'end'a mí avén
dũa dona, u tod'est'hei osmado,
ca de quanto ben na sa face vi
ven end', amigos, tanto mal a min,
per que o verv'en meu dan'é provado.

Da sa bondade e seu prez mui loado
e sa mesura, nen do seu bon sén
non mi ven mal, mais doutro mui gran ben
que eu, amigos, polo meu pecado
na sa fremosa face conhocí;
por quanto mal end'a min ven d'alí
está o verv'en meu dan'acertado.

De masel'e grand'afán e cuidado
e gran coita que m'aficado ten,
de tod'este a min non fal ende ren,
por qual doaire (quan ben apostado!)
na sa face fremosa conhocí
con gran beldade, amigos, e assí
en meu dan'é o verv'afaçanhado.

E des entón, amigos, entendí
que este vervo, que eu sempr'ouví,
é con verdad'en meu dan'acabado.