Página:Contos Populares Portuguezes colligidos por F. Adolpho Coelho.pdf/34

XXX


Quando (?) ele ya cabo d'essa carreira,
Achou un'ermida que estava senlheira,
U dizian missa ben de mui gran maneira
De Sancta Maria, a virgen preciosa.

Non pode prender, etc.

E logo tan toste entrou en a egreja
E disse: «esta missa, como quer que seja,
Oyrei eu, porque Deus de pelleja
Me guarde, de mezcra maa e revoltosa.

Non pode prender.

Enquant'el a missa oya ben cantada,
Teve ja el conde, que a cous' acabada
Era que mandara, e por en sen tardada
Enviou outr'ome natural de Tolosa.

Non pode prender, etc.

E aquel'om'era o que a mezcra feita
Ouvera, e toda de fond'acima treita,
E disse-lhe logo: «vae correndo e aseita (?)
Se fez o caleiro a justiça fremosa.»

Non pode prender, etc.

Tan toste correndo foi-s'aquel fals'arteiro
E non se teve mas que per un semedeiro
Chegou ao forno e logo o caleiro
O deitou na chama forte e perigrosa.

Non pode prender, etc.

O outro, pois toda a missa ovu oyda,
Foi ao caleiro e disse-lhe: «ás comprida
Voontad del conde? «Diss'el:» Si! sen falida,
Senon nunca faça eu mia vida gayosa.»

Non pode prender, etc.

Enton do caleiro se partia tan toste
Aquel ome bono, e per un gram recoste
Se tornou al conde, e dentr'en sa reposte
Contou-lh' end'a estoria maravilhosa.

Non pode prender, etc.