Santo Agostinho

53


autem nullo alio sensu quam auditu percipi potest. Ita fit, ut, cum scribitur verbum, signum fiat oculis, quo illud, quod ad aures pertinet, veniat in mentem.

14.Adeodatus - Omnino assentior.

15.Augustini - Id quoque te arbitror assentiri, cum dicimus «nomen», significare nos aliquid.

16.Adeodatus - Verum est.

17.Augustini - Quid tandem?

18. Adeodatus - Id scilicet, quod quidque appellatur, velut Romulus, Roma, virtus, fluvius et innumerabilia cetera.

19.Augustini - Num ista quattuor nomina nullas res significant?

20.Adeodatus - Immo aliquas.

21.Augustini - Num nihil distat inter haec nomina et eas

res, quae his significantur?

Sucede que a palavra escrita ilustra um signo aos olhos, conquanto a voz seria percebida por outro sentido, procede se não da audição para à mente chegar.

14.Adeodato - inteiramente assiro.

15.Agostinho - Do mesmo modo, julgo aprovarias que ao proferirmos nome, algo significaríamos.

16.Adeodato — Por certo que sim.

17.Agostinho - Mas, o quê?

18.Adeodato - Evidentemente aquilo a que nominamos tais como: Romulus, Roma, virtude, rio e inúmeras outras.

19.Agostinho - Porventura estes quatro nomes algo não significariam?

20.Adeodato - Ao contrário, muito.

21.Agostinho - Nenhuma

diferença existiria entre esses