Pois mi non val d'eu muit'amar

Pois mi non val d'eu muit'amar
a mia senhor, nen a servir,
nen quan apost'eu sei negar
o amor, que lh'hei, e a'ncobrir
a ela que me fez perder,
que mi o non poden entender,
ja eu chus non a negarei;
vel saberán de quen tort'hei:

Da que ha melhor semelhar
de quantas no mund'home vir,
e máis manso sabe falar
das que home falar oír;
non vo-la hei chus a dizer...
quen-quer x'a pode entender;
ja chus seu nome non direi;
ca a feito ja mi a nomeei!

E quen ben quiser trastornar
per todo o mundo, e ferir,
mui festinho xi a pod'achar;
ca, por vos home non mentir,
non ha ela tal parecer
con que s'assí possa asconder.
Per como a eu dessinei,
achá-la-an, cousa que sei!

Os que me soían coitar
foi-lhes mia senhor descobrir.
Ja mi ora leixarán folgar,
ca lhis non podía guarir,
ca ben lhe-la fiz conhocer,
porque me non quis ben fazer!
E tenho que ben me vinguei,
pois-la en concelho averiguei!